Stagedag 6, 20 december

Ik kwam vandaag op mijn stageschool aan en daar wachtte mij direct een teleurstelling. Ik zou morgen eindelijk lesgeven, maar door een roosterwijziging kan dat niet doorgaan. Nu ga ik dus pas na de kerstvakantie beginnen. Ik baal enorm. Ik heb drie p-taken te vervullen en ik loop al weken achter. Ik zie niet in hoe ik alle opdrachten die ik moet doen voor mijn p-taken nog kan doen. Verder moet ik ook nog opdrachten uitvoeren voor vakdidactiek en voor drama. Het begint een beetje een hopeloze zaak te worden. Het is echt een overmachtssituatie, maar het is wel knap vervelend. Ik begin er steeds meer van te balen.

Dan nu de stagedag zelf. Het was een rustig dagje, want Helen had vandaag maar twee lessen te geven. De eerste les was een toets en de tweede les een laatste herhaling voor de toets die de leerlingen morgen hebben.

Les 1
Deze les hadden de leerlingen een toets. Helen deelde de toetsen pas uit toen het helemaal stil was. Ze zei van tevoren nog dat de leerlingen niet meteen moesten beginnen, maar dat ze eerst even met hen wilde bespreken wat ze bij elk onderdeel precies moesten doen. Toen ze de toetsen had uitgedeeld en een paar leerlingen nog praatten, zei ze: 'Nu niet meer praten, anders denk ik dat je spiekt en heb je een 1.'. Nadat ze de toets met elkaar hadden doorgenomen, mochten de leerlingen beginnen.

Het was muisstil tijdens de toets en de meeste leerlingen waren serieus aan het werk. Toch waren er een paar leerlingen die niet geconcentreerd waren en bij elkaar probeerden te spieken. Het ene meisje had het boek voor zich, want zij moest leren in plaats van de toets maken en de ander wilde de antwoorden van haar weten. Helen zag dit niet, maar ik wel. Ik was weer in dubio of ik moest reageren of niet. Ik heb er toen voor gekozen om de leerlingen streng aan te kijken en ik bleef hen in de gaten houden. Dit hielp gelukkig. Totdat Helen een vraag van een leerling beantwoordde en de twee meisjes hun kans grepen. Toen heb ik een keer flink in mijn vingers geknipt en tegen het meisje met de boeken gezegd (welliswaar op fluistertoon) dat ze zich moest omdraaien. Dat andere meisje wees ik op haar blaadje. Ze hebben het daarna niet weer geprobeerd.

Een aantal leerlingen in die klas hebben dyslectie. De toets bestond uit woordjes, grammatica en een leestekst. Eén dyslectisch meisje was nog maar net toe aan de leestekst toen de bel ging. Zij heeft ook altijd grote moeite met leesteksten. Helen vroeg mij het uur daarop of ik met dat meisje de leestekst wilde doornemen. Ze zei dat ik haar mocht helpen, als ik het meisje uiteindelijk zelf maar het antwoord liet verzinnen. Ik ben met het meisje rond de tafel gaan zitten en heb haar steeds stukjes laten lezen per vraag. Ik heb haar gevraagd om de zinnen waar je het antwoord in kon vinden te vertalen en heb haar trucjes geleerd om erachter te komen welk antwoord de juiste is.

Les 2
Helen dacht dat de leerlingen een toets hadden en zegt dat tegen de leerlingen, waarop de leerlingen paniekerig naar haar toe komen en zeggen dat die voor morgen gepland stond. Toen Helen daarop in haar agenda keek, zag ze dat ook staan; de leerlingen konden weer kalmeren.

Helen heeft de leerlingen toen aan het werk gezet met de 'test yourself' zodat ze nog even flink konden oefenen voor de toets. De leerlingen gingen ermee aan het werk. Om te observeren, was deze les vrij saai. Er gebeurde niet veel. Af en toe moest Helen de leerlingen weer even tot de orde roepen dat ze niet zoveel moesten kletsen en aan de slag moesten gaan met de 'test yourself'. Zoals altijd bleef Helen consequent.

Ik betrapte mezelf erop dat mijn ogen regelmatig dicht vielen. Ik kon het niet echt tegengaan. Ik dacht de hele tijd: 'Ogen open houden!', maar dat werkte niet echt. Het reizen put me behoorlijk uit.

Ik heb Helen vandaag mijn lesformulier voor de eerste les die ik ga geven laten zien en ze vond hem goed. Ze zei wel dat ik veel dingen op het bord moest schrijven en dat ben ik ook zeker van plan. Ik zei nog tegen haar dat Albert Lotgering tegen me had gezegd dat ik veel Engels moest gebruiken in de lessen. Daar was Helen het mee eens. Ze zei dat ze dat zelf nooit echt doet, terwijl ze wel vind dat je het zou moeten doen. Ze heeft het wel gedaan, maar is er op een gegeven moment mee gestopt, omdat ze de leerlingen haar vaak niet begrepen en zij dan steeds in het Nederlands moest herhalen wat ze in het Engels al had gezegd. Ze vond het daarom wel zo gemakkelijk om het bij het Nederlands te houden. Ze hoopte trouwens dat ze van mij kon leren om je lessen voornamelijk in het Engels te geven, want ze vind het wel slecht dat ze dat niet meer doet. Ik moet eerst maar eens zien of ik dat zelf wel kan. Ik hoop het natuurlijk wel, want ik vind ook dat een Engels docent veel Engels moet spreken tijdens zijn lessen.